[:nl]
1e Kerkelijke rechtbank Dora Visser Bisdom Utrecht
Kandidaat-zalige Dora Visser heeft genezing op haar naam
14/09/05, 00:00
Utrecht – Dorothea Visser heeft een ‘medisch onverklaarbare’ genezing op haar naam staan. Tot die conclusie is een kerkelijke rechtbank gekomen die het gemelde wonder op voorspraak van de kandidaat-zalige heeft onderzocht. Dat meldde het aartsbisdom Utrecht gisteren.
De rechtbank, die kardinaal Simonis in maart installeerde, is klaar met haar onderzoek in het kader van een mogelijke zaligverklaring van Dora Visser (1819-1876), wier graf in het Gelderse Olburgen sinds 1965 gelovigen trekt die haar voorspraak inroepen.
Voor een zaligverklaring moet de rooms-katholieke kerk één wonder erkennen dat op voorspraak van de kandidaat-zalige zou zijn geschied. De rechtbank heeft de behandelend geneesheer en medici van buitenaf gehoord over de mogelijk wonderbaarlijke genezing. Twee verzegelde kopieën van het dossier gaan naar het Vaticaan, waar de congregatie voor de heiligverklaringen het proces voortzet.
Behalve een wonder zijn voor de zaligverklaring ook onderzoeken nodig naar Vissers leven en de deugden en naar de mate waarin een verering rondhaar persoon is ontstaan.
Visser, die door een verwonding aan haar rechterbeen nauwelijks kon lopen en leed aan een aandoening aan de urinewegen, leidde een leven van bidden en vasten.
In 1843 zou ze voor het eerst de wondtekens van Jezus (stigmata) hebben ontvangen. Die zouden tot haar dood nog vele malen zijn teruggekeerd.
In haar woonplaats Gendringen en omgeving kreeg Visser nog tijdens haar leven een naam van heiligheid, maar riep ze ook kritische vragen op. Haar huisarts publiceerde in 1844 een brochure waarin hij haar ervaringen verdedigde. Ook haar biechtvader Antonius Kerkhof was overtuigd van haar heiligheid en hield een dagboek bij van de wonderbaarlijke gebeurtenissen in haar leven.
De journalist Bert Kerkhoffs bracht in 1965 met zijn bewerking van Kerkhofs dagboekaantekeningen de verering van Dorothea Visser op gang.
De herdenking van haar honderdste sterfdag in 1976 en een tentoonstelling over haar leven in 1991-1992 leidden tot een nieuwe toeloop van gelovigen naar haar graf.[:en]
The First Tribunal concerning Dora Visser, Archdiocese of Utrecht
Candidate-blessed Dora Visser is accredited with a miracle
14/9/05; 00:00
Utrecht: Dora Visser has been accredited with a “medically unexplainable” miracle. That is the conclusion of a Church Tribunal which has investigated this miracle at the intercession of the candidate-blessed. This was announced by the Archdiocese of Utrecht yesterday.
The tribunal, set up by Cardinal Simonis in March, has completed its investigation as part of the cause for the beatification of Dora Visser (1819-1876), whose grave in Olburgen, Gelderland, has drawn people seeking her intercession since 1965.
For a beatification, the Roman Catholic Church must recognise one miracle as having occurred at the intercession of the candidate-blessed. The tribunal has heard the practising physician and external medical experts concerning the possibly miraculous healing. Two sealed copies of the case file will go to the Vatican, where the Congregation for the Causes of Saints will continue the procedure.
Along with the miracle, investigation is also required into the life of Dora Visser, her virtues, and the degree to which her veneration has arisen.
Visser, who could hardly walk as a result of an injury to her right leg, and who suffered from a urinary tract condition, led a life of prayer and fasting.
She is said to have received the crucifixion wounds of Christ (stigmata) for the first time in 1843. These wounds would return many times until her death.
In and around Gendringen, her place of residence, Visser had a reputation of holiness already during her lifetime, but also raised criticism. In 1844 her doctor published a brochure in which he defended her experiences. Her confessor, Father Antonius Kerkhof, was also convinced of her holiness and kept a journal of the miraculous happenings in her life.
The reporter Bert Kerkhoffs started the veneration of Dorothea Visser in 1965 with his edited version of Kerkhof’s journals.
The commemoration of the hundredth anniversary of her death in 1976 and an exhibition about her life in 1991-1992 brought a new wave of faithful visitors to her grave.[:]